ลาแล้ว
ตึกสูงตระหง่า ปิดฟ้าโลกใส
ฝุ่นควันฟุ้งไป ลอยในอากาศ
นี่หรือสวรรค์ ที่ฉันเขียนวาด
ห่างเพื่อนดาวดาด แห้งขาดน้ำใจ
ผู้คนแออัด แปลกหน้าต่างวัย
นีออนแสงไฟ ไม่ไร้วันคืน
ไม่เหมือนบ้านเรา ความเศร้าเป็นอื่น
ไอดินกลิ่นชื่น ช่างรื่นข้างใน
ผู้คนเป็นมิตร เอื้อจิตร่วมใจ
แม้นอยู่แดนไกลใกล้ ไม่ไร้ไมตรี
ลาแล้วสวรรค์ เก็บฝันหลบหนี
จากบ้านห่างที่ ถึงทีต้องลา
ปล.เด็กน้อย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น