คืนคอน
หอมไอดินกลิ่นฟ้า สดใส
จากแหล่งฝั่งมาไกล ห่างที่
คิดถึงถิ่นฝันใฝ่ คืนท่า
ลาก่อนหนาเมืองนี้ ล่วงแล้วคืนคอน
กลับหาดินถิ่นร้าง เป็นสุข
ลืมเหล่าแห่งความทุกข์ หมดสิ้น
ล้างเงาร่มแดนคุก หม่นหม่อง
ไกลป่าขมลมลิ้น ผ่านพ้นจึงงาม
รวงข้าวไหวถักร้อย รอรับ
ลมผ่านเนื้อเย็นจับ ช่ำชื่น
ถึงแล้วที่แหล่งทับ เมื่อก่อน
ใต้ร่มเก่าเหงารื่น อุ่นซึ้งบ่คลาย
ปล.เด็กน้อย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น