จดหมายจางวางหร่ำ

จดหมายจางวางหร่ำ

ฉบับที่ ๑

จางวางหร่ำ ถึง นายสนธิ์ บุตร ผู้ออกไปเรียนเป็นนักเรียนอยู่ประเทศอังกฤษ

ฉบับนี้ จางวางหร่ำเขียนถึงลูกชายที่จะไปเรียนต่างประเทศ เพื่อให้ลูกได้ไปร่ำเรียนเพียรศึกษาและกลับมามีอนาคตที่ดี ถึงแม้จะมีเสียงต่อว่าบ้างว่า พวกที่ไปเรียนเมืองนอกกลับมาแล้วจะเหลวไหลไม่เอาไหน ซึ่งทำให้จางวางหร่ำต้องอธิบายต่อว่า คนจะดีอยู่ที่ไหนก็เป็นคนดี ส่วนคนที่ไม่ดีอยู่ที่ไหนก็ไม่ดี ไม่เกี่ยวข้องกับการศึกษา การศึกษามีแต่จะช่วยยกระดับชีวิตของทุกคน

ฉบับที่๒

จางวางหร่ำเขียนถึง นายสนธิ์ บุตร เมื่อได้เห็นใช้เงินฟุ่มเฟือยนัก

ฉบับนี้เขียนเกี่ยวกับการใช้เงินอย่างสุรุ่ยสุร่ายของลูกชาย คือ นายสนธิ์ ว่าทำอะไรตามเพื่อนมากเกินไป ชอบทำอะไรตามแฟชั่น ควรประหยัดเงินค่าใช้จ่ายช่วยครอบครัว ถ้าหากเงินที่เสียไปมากๆ แล้วทำให้เรียนดีขึ้น พ่อจะไม่ต่อว่าเลย แต่มันเป็นไปในทิศทางตรงกันข้าม คือยังอยู่ที่เดิม การมีใจโอบอ้อมอารีเป็นสิ่งดีแต่เจ้าจงใช้เมื่อเจ้านั้นสามารถหาเงินใช้ได้เองก่อน ไม่ใช่ยังใช้เงินของคนอื่นอยู่ เพราะแต่ละบาทไม่ใช่จะหามาได้ง่ายๆ ตอนนี้เจ้ายังไม่รู้ค่าของมัน ขอให้เจ้าจงประหยัดค่าใช้จ่ายลงกว่านี้

ฉบับที่ ๓

จางวางหร่ำ เขียนถึง นายสนธิ์

ฉบับนี้ เขียนเกี่ยวกับวิชาที่ นายสนธิ์ จะไปเรียนต่อ แต่จางวางหร่ำไม่เห็นด้วย เพราะเห็นว่าวิชาที่ลูกของตนเรียนมาก็สมควรแก่งานโรงสีแล้ว ถ้าเรียนสูงมาก ก็จะหัวสูงเกินงาน ไม่ใช่ว่าเรียนสูงไม่ดี แต่ที่ไปเรียนเราเรียนไปใช้กับอาชีพอะไร เพราะเรารู้ในสิ่งที่จะทำแล้ว จึงไม่ต้องเรียนให้มากเกินความจำเป็น

ฉบับที ๔

ฉบับนี้เขียนถึงการเดินทางกลับของนายสนธิ์ ซึ่งได้เขียนจดหมายมาบอก นายจางวางหร่ำว่า จะขออ้อมมาทาง อเมริกาและญี่ปุ่น เพื่อเป็นการศึกษาบ้านเมืองของพวกเขาและเป็นการศึกษาของตนอีกรูปแบบหนึ่ง แต่ นายจางวางหร่ำไม่เห็นด้วย เพราะเห็นเป็นการสิ้นเปลืองเปล่าๆ ให้กลับทางเรือเมลล์ ทางสิงคโปร์ตามเดิม ถ้าไม่อย่างนั้นก็ให้นายสนธิ์หาทางกลับเอง โดยตนจะไม่ช่วยเรื่องค่าใช้จ่าย

ฉบับที่๕

ฉบับนี้เขียนเมื่อนายสนธิ์ กลับจากยุโรปและเข้าทำงานแล้ว แต่ นายจางวางหร่ำมีธุระต้องไปกรุงเทพ โดยนายสนธิ์เขียนจดหมายไปฟ้องพ่อของตนเรื่อง การทำงานของสมุห์แสง ว่าตนคงทำงานร่วมกับเขาหรืออยู่ใต้บังคับบัญชาสมุห์แสงไม่ได้ เมื่อนายจางวางหร่ำผู้เป็นบิดาเดินทางถึงกรุงเทพจึงมีจดหมายตอบมาถึงลูกของตนว่า คนเราจะอยู่ด้วยกันได้นั้นต้องรู้จักไว้เนื้อเชื่อใจกัน เป็นเด็กต้องฟังผู้ใหญ่ สิ่งที่เจ้าเขียนมาพ่อว่าเป็นเรื่องที่ไม่ถูกต้อง เพราะพ่อทำงานกับสมุห์แสงมานานรู้ว่าเป็นคนอย่างไร คนเราจงเป็นผู้ฟังมากกว่าเป็นผู้พูด พ่อเชื่อว่าคำที่สมุห์แสงบอกกล่าวเจ้านั้นไม่ผิดแน่ ขอให้เจ้ามั่นใจ

ฉบับที่ ๖

ฉบับนี้ จางวางหร่ำเขียนถึงนายสนธิ์ลูกชาย เรื่องการแต่งงาน ว่า การแต่งงานนี้ต้องเกิดจากความรัก ไม่ใช่ความใคร่ การจะเป็นคู่สามีภรรยา จะต้องอยู่ด้วยกันด้วยความรักจริงๆ ไม่ใช่เรื่องหน้าตา หรือ เรื่องเพศ ถ้าได้ภรรยาที่ดีก็จะทำให้เราได้ดีไปด้วย ดังนั้นการเลือกคู่ครองควรเลือกให้ดี

ฉบับที่๗

ฉบับนี้นาย จางวางหร่ำ เขียนถึงนายสนธิ์ เรื่อง เงินหมื่นบาท เพราะมีคนถามมามากว่าจะเอาเงินส่วนนี้ไปใช้ทำอะไร เพื่อจะได้เป็นที่รู้กันว่า เงินหมื่นบาทที่แพร่ออกไปอย่างรวดเร็วจนรู้โดยทั่วกันนั้น นายจางวางหร่ำได้นำไปทำบุญแล้ว แต่ไม่ต้องการเอาหน้า ที่เขียนมาบอกในครั้งนี้ก็เพื่อจะให้เจ้าช่วยประกาศบอกให้ทราบโดยทั่วกัน จะได้ไม่มีคนมารบกวนตนเองอีก